Updates

Lieve allemaal,

Het is veel te lang geleden dat ik mijn laatste update schreef, dus ik hoop dat vandaag weer goed te maken en vanaf nu weer een beetje beter mijn best te doen.

In drie maanden tijd is er hier uiteraard een heleboel veranderd. Ik heb inmiddels (weer!) een andere functie en ben nu NFI-coordinator. NFI staat voor non food items, dat kan dus alles zijn wat niet eetbaar is, dekens, hygiene spullen, kleding, speelgoed of bedenk het maar. In de praktijk betekent dat dat ik me nu veel bezighoudt met alle distributies in het kamp, het warehouse en met de trucks met hulpgoederen die ongeveer eens in de twee maanden komen. Het is heel wat anders dan alle andere rollen die ik hiervoor heb gehad. Er lopen altijd een heleboel verschillende gesprekken tegelijkertijd en ik heb een heleboel lijntjes uitstaan. Dat maakt het soms een beetje ingewikkeld en hectisch, maar ook heel leuk!

Vorige week zijn papa en mama even op bezoek geweest. Ik kon ze het kamp laten zien, het warehouse, het oude kamp Moria en wat stukjes van het eiland. Heel fijn dat zij nu ook een beeld hebben bij de verhalen die ze van mij horen.

Op het moment zitten we rond de drieduizend mensen in kamp. We zijn een paar dagen onder de drieduizend geweest, wat een historisch momentje was omdat we ons een paar maanden geleden en zeker een paar jaar geleden absoluut niet voor hadden kunnen stellen dat er ooit zo weinig mensen in het kamp zouden wonen. Inmiddels is er weer een nieuwe boot aangekomen waardoor we nu weer iets boven de drieduizend zitten. De verwachting is echter dat er de komende weken of maanden nog een heleboel mensen naar het vasteland vertrekken, omdat er op het moment honderden paspoorten worden uitgedeeld aan mensen wiens asielaanvraag is goedgekeurd. De asielprocedure hier is heel ingewikkeld, ik heb er al meerdere trainingen over gehad en ik snap er nog steeds vaak helemaal niets van. Het krijgen van een paspoort is echter altijd een goed teken, zoveel weet ik wel. Met een paspoort ben je vrij om Griekenland te verlaten en naar een 'land naar keuze' in Europa te reizen, waar je dan opnieuw asiel moet aanvragen als je daar langer dan drie maanden wilt blijven. In de praktijk is dit 'land naar keuze' bijna altijd Duitsland. Het uitdelen van de tickets, waarmee de vluchtelingen hun foto's kunnen laten maken en paspoort op kunnen halen is altijd een feestje. Met een zwart randje omdat er vaak gefrustreerde buren of vrienden zijn die net weer een afwijzing hebben gekregen of die nog steeds aan het wachten zijn. 

De weken dat de Taliban snel oprukte in Afghanistan was de spanning voelbaar in het kamp. Bijna iedereen heeft nog wel familie en vrienden in Afghanistan wonen en mensen maakten zich, logisch, heel veel zorgen. Mensen ervoeren duidelijk nog meer stress dan ze normaal al doen, de lontjes waren kort en de medische diensten in het kamp merkten een duidelijke toename aan ernstige mentale problematiek. Inmiddels is de rust weer iets teruggekeerd. Het is nu duidelijk dat de Taliban Afghanistan in handen heeft, dus een bepaalde onzekerheid is weg. Blijft wel dat zussen, nichten of vriendinnen niet meer kunnen studeren, mensen die voor buitenlanders gewerkt hebben ondergedoken zitten en dat er nog veel meer gebeurd wat niet in de media naar buiten komt. De onzekerheid is weg, maar de zorgen blijven. 

Je merkt dat Griekenland zich aan het voorbereiden is op een nieuwe stroom aan vluchtelingen vanuit Afghanistan. We weten van heel veel mensen die naar Europa willen komen. Het lastige is dat het op het moment heel moeilijk is om überhaupt Afghanistan uit te komen en de Griekse kustwacht is heel actief met de pushbacks. Het overgrote deel van de mensen die de oversteek van Turkije naar Griekenland wagen worden onderschept door de Turkse of Griekse kustwacht. De Griekse kustwacht sleept deze boten (illegaal) terug naar Turkse wateren, waar ze door de Turkse kustwacht opgewacht worden. Wat helaas ook regelmatig gebeurd is illegale deportatie. Mensen die al op het eiland zijn aangekomen zijn en zich vaak verstopt hebben (uit angst om weer uitgezet te worden) worden opgepakt en op opblaasboten teruggezet op het water, waar ze uiteindelijk weer door de Turkse kustwacht worden opgepikt. Voor deze praktijken is op het moment heel veel aandacht van internationale media en verschillende organisaties, maar Griekenland ontkent dat er pushbacks worden uitgevoerd.

Naast voorbereidingen voor een nieuwe vluchtelingenstroom zijn we ook bezig met voorbereidingen voor de winter. We hebben inmiddels de eerste regen gehad en het is een stuk afgekoeld. Het is nu rond de twintig graden overdag, maar 's nachts koelt het af tot zo'n 13 graden, wat met een flinke wind en in een tent toch behoorlijk koud kan zijn. Er wonen inmiddels al een heleboel mensen in ISO BOXEN (wooncontainers) die gedurende het jaar in het kamp zijn gebracht, rub halls, of RHU's (plastic huisjes die van betere kwaliteit dan tenten zijn). Helaas zijn er nog steeds mensen die opnieuw de winter in een tent zullen moeten leven. Deze week zijn we weer bezig met een distributie van dekens en alle organisaties in het kamp zijn bezig met distributies van winterkleding, regenjassen, kruiken, thermosflessen en allerlei andere spullen die je nog een beetje warm houden. 

Naast veel moeilijke en verdrietige dingen zien we hier gelukkig ook zeker een heleboel mooie dingen gebeuren. De afgelopen maanden heb ik hier twee bruiloften gehad, eentje van twee Afghaanse vrienden, die elkaar hier op het eiland hebben ontmoet, beiden tot geloof zijn gekomen en inmiddels sinds een paar weken in Duitsland zitten. De andere bruiloft van een collega met een Afghaanse jongen, die gelukkig op het eiland zijn blijven wonen om met de vluchtelingen te blijven werken. 

Zoals altijd is er genoeg te doen, gebeurt er genoeg en is het druk, daar veranderd niks aan, of er nou tienduizend of drieduizend mensen in het kamp wonen.

Lieve groetjes,

Nadine