Nederland versus Griekenland

Lieve allemaal,

Ik zat laatst met mijn huisgenootje Joline een hele lijst op te noemen van de verschillen tussen Griekenland en Nederland en dan voornamelijk Lesbos en Nederland. De cultuur op de Griekse eilanden is soms echt nog wel wat anders dan de cultuur op het vasteland. 

Het verkeer is hier echt anders dan in Nederland. Zebrapaden tellen niet echt. Ze zijn er wel, maar niemand geeft er voorrang aan voetgangers. Het is zelfs bijna gevaarlijk om dat wel te doen, omdat de auto's achter je niet verwachten dat je stopt. Daarnaast zijn de zebrapaden vaak zo vervaagd dat ze nog nauwelijks zichtbaar zijn. Griekenland heeft ook heel erg veel stopborden. Soms op de meest onlogische plekken, waar je al een ruim van tevoren kunt zien of iemand anders eraan komt. Jullie raden het al, niemand stopt daadwerkelijk bij de stopborden. Het kostte me een paar maanden voordat ik erachter kwam dat die stopborden eigenlijk de Nederlandse haaientanden zijn. Het is dus gewoon de bedoeling dat je voorrang geeft. Trouwens, mijn Amerikaanse collega's vinden dat er hier weinig stopborden staan. Geen idee hoe Amerika er dan uit ziet met een oerwoud aan stopborden. De snelheid hoef je je overigens ook niet aan te houden. Die is volgens de borden zo ontzettend laag dat je in de bochten bijna stil staat. 

De hiërarchische cultuur in Griekenland is ook iets waar ik echt aan moest wennen. De baas is hier ook echt de baas. Je doet wat hij van je vraagt en je stelt geen vragen. In mijn huidige functie heb ik veel contact met de commandant van het kamp. Zijn secretaresse legde me meer dan eens uit dat als ik hem een mailtje stuur ik begin met meneer huppeldepup en heel respectvol ben (wat ik uiteraard ook ben). Als ze het gevoel hebben dat je ze niet respecteert en niet naar ze luistert kunnen ze behoorlijk tegen je tekeer gaan. Dat is weleens uitdagend, maar ook heel erg interessant en leerzaam en ik haal er heel veel voldoening uit als ik dan uiteindelijk toch een soort vriendschappelijke werkrelatie met iemand kan aangaan. 

De politie werkt hier ook wel iets anders dan in Nederland. Ze hebben hier wat meer gezag dan in Nederland en het overgrote deel is man, vrouwelijke politieagentes zie je niet zo heel veel. Schreeuwen is een normale manier van communiceren. Ze hoeven niet eens boos te zijn, maar stemverheffing is gewoon onderdeel van hun werk. Ze hebben een hele typische gewoonte hier, om als je bijvoorbeeld ergens verkeerd geparkeerd staat, de nummerplaten van je auto te halen. Dan móet je wel naar het bureau om eerst je boete te betalen voordat je je nummerplaten terugkrijgt. Dat kunnen ze ook doen als ze boos zijn. Ik weet niet precies wie dan bepaald hoelang ze je nummerplaten houden, maar ik weet wel dat het zeer vervelend is, omdat je zonder nummerplaten uiteraard je auto niet meer mag gebruiken. Overigens moet ik wel zeggen, de overgrote meerderheid van de agenten die ik tot nu toe ben tegen gekomen zijn heel vriendelijk, tegen mij, maar ook richting de vluchtelingen in het kamp. Ik werk veel met ze samen in het kamp, en het zijn ontzettend behulpzame en vriendelijke mensen, die soms ook vast zitten in onlogische regels en protocollen vanuit hun baas, waardoor ze niet altijd kunnen doen wat ze willen doen om te helpen.

Er zijn hier heel veel mannen, vooral politieagenten, met dikke zwarte snorren en het doet me altijd een beetje aan de veldwachters uit de boeken van lang gelden denken. 

Er wordt hier ontzettend veel gerookt. Ik heb het gevoel dat hier meer mensen wel dan niet roken.

Als je uit eten gaat kun je er vanuit gaan dat het terras tot 9 uur bijna helemaal leeg is. De gemiddelde Griek gaat niet voor 9 uur avondeten. Pas rond 10 uur wordt het vol op de terrassen.

Grieken zijn erg religieus. Veel mensen lopen met een kruisje om hun nek en slaan een kruisje als ze langs een kapelletje komen (waarvan er heel erg veel zijn hier). In de kappellen zie je vaak kusafdrukken op afbeeldingen en beelden van mensen die binnenkwamen om even de heiligen te kussen. Helaas is de Grieks orthodoxe kerk vooral een ceremoniële kerk, waarin het heel weinig gaat om de kern en inhoud van het geloof. 

In de dorpjes op het eiland rijden elke dag wel auto's rond, die met een megafoon op het dak hun waren aanprijzen. Ze verkopen, vis, tomaten, tapijten of andere producten. In het begin dacht ik dat het om gebedsoproepen ging, maar het is echt gewoon een manier van klanten trekken en reclame maken.

Ik kan nog een hele poos doorgaan met verschillen opnoemen. Hoewel Griekenland in bepaalde dingen echt wel op Nederland lijkt, zijn er ook heel veel verschillen. Hoe langer ik hier ben, hoe meer verschillen ik ontdek, maar ook hoe beter ik met de verschillen om leer gaan en hoe meer ik zelf een beetje Grieks wordt. 

Groetjes, Nadine