Kou

Lieve lezers,

Bedankt voor al het meeleven en de warme betrokkenheid na het overlijden van oma! Dat heeft me heel goed gedaan. Zaterdag is de begrafenis geweest, en dankzij een livestream kon ik daar op afstand toch bij zijn.

Ondertussen gaat het leven met dezelfde vaart door, en dat betekent werk genoeg!

Hoewel het de afgelopen weken uitzonderlijk zacht en warm is geweest hier op Lesbos, is het afgelopen weekend hier toch ook echt winter geworden. De temperaturen zijn gedaald tot het vriespunt en er is zelfs een klein beetje natte sneeuw gevallen. En om het allemaal nog ellendiger te maken is er al sinds vrijdag geen elektriciteit meer in het grootste gedeelte van het kamp. Mensen kunnen niet koken, geen telefoons opladen en geen water koken. Er worden veel vuurtjes gestookt, waarop gekookt wordt, maar ideaal en veilig is dat zeker niet.

De spanningen in het kamp lopen op. Door de kou hebben mensen korte lontjes en de frustraties lopen hoog op. Afgelopen zaterdag heb ik aan het einde van de shift al de vrijwilligers het kamp uitgestuurd, omdat een grote groep boze mensen elektriciteit eisten. Omdat onze organisatie verantwoordelijk is voor de huisvesting van de vluchtelingen, gaan mensen er automatisch vanuit dat wij ook verantwoordelijk voor de elektriciteit zijn. Helaas is dat niet het geval en staan wij met lege handen.

In ons kantoortje hebben we nog wel elektriciteit van een generator, maar het is voor ons onbegonnen werk, om voor iedereen die dat wil water te koken of een telefoon op te laden. Schrijnend zijn de moeders met hun kleine baby's op hun rug, die vragen of ik alsjeblieft wat water kan koken, zodat ze hun baby melk kunnen geven. Als de situatie het toelaat, kook ik het water in ons kantoortje, en druk ik de mensen op het hart om niemand te zeggen dat wij het voor ze opgewarmd hebben. Anders hebben we binnen de kortste keren een rij van honderden mensen voor de deur staan, die allemaal elektriciteit nodig hebben. En zie dan nog maar eens nee te zeggen. 

Het gaat me aan het hart en raakt me echt als ik de wanhopige ouders en boze mannen zie. Ik kan me de frustraties zo goed indenken. Zondagavond zaten wij in ons appartement ongeveer een uur zonder stroom en dat was al irritant. 

Als het goed is wordt het in de loop van de week weer wat warmer, dat maakt alles weer wat draaglijker.

Bid voor geduld, voor warmte en voor elektriciteit!

Liefs,

Nadine