Dankbaar

Lieve allemaal,

Een paar uur geleden dacht ik nog dat deze blog er heel anders uit zou zien.

Gisterochtend werden we bij de ingang van het kamp tegengehouden door de politie, we mochten niet naar binnen. Na wat navragen bleek er iets mis te zijn met de registratie van onze organisatie. Niet alleen onze organisatie, maar een heleboel andere organisaties werd de toegang geweigerd. Dit is vaker gebeurd in het verleden en meestal was het zo dat we na een paar uur toch naar binnen mochten. Maar dit keer duurde het maar en duurde het maar en hebben we uiteindelijk besloten om terug naar huis te gaan. Jullie zullen begrijpen dat we ontzettend gefrustreerd waren. We weten dat we nodig zijn in het kamp en dat er heel veel te doen is, maar we komen er gewoon niet in. De hele dinsdag zijn we stand-by gebleven, voor het geval er toch toestemming kwam, tevergeefs. Woensdagochtend hebben we opnieuw geprobeerd om naar binnen te komen. Zonder resultaat. Nu begon wel duidelijk te worden dat het probleem groter was dan we in eerste instantie dachten en we begonnen ons echt zorgen te maken. Er werd ons verteld dat het weken zou kunnen duren voordat er toestemming kwam, als er überhaupt toestemming zou komen. Op alle niveaus werd er gesproken, tot de minister-president toe. Aan het einde van de middag kregen we bericht dat we nog steeds niet het kamp in mochten en werden we opgeroepen om te gaan bidden voor een snelle oplossing. Dat was het moment dat ik deze blog wilde gaan schrijven.

Wonder boven wonder, nog geen uur na dit laatste, weinig hoopvolle bericht, kregen we bericht dat we vanaf donderdag weer het kamp in mogen. 

In plaats van dat ik jullie in deze blog vraag om te bidden, wil ik jullie vragen om te danken voor deze uitkomst. Het blijft spannend of we er inderdaad ingelaten worden morgen en de toestemming die we nu hebben is tijdelijk, maar we zijn ontzettend dankbaar voor deze beslissing!

Lieve groetjes,

Nadine